Sami

2021

Sami

Camping Karavomilos is vooraan helemaal bezet, kleine plekken, N38.24932º E20.63848º Wij gaan halverwege staan waar we de ruimte hebben en niet in en op elkaar staan. Er is een klein zwembad, altijd prettig, we willen hier een paar dagen blijven. Zondag middag wat gezwommen en op een bed bij het zwembad gelegen, achter in de middag naar Sami gelopen. Voor mij een mooie afstand, prima te doen. Overigens geen spat regen gehad.

 

 

 

 

 

Maandagmorgen op tijd voordat het warm wordt langs het water nu de andere kant uitgelopen naar Karavomilos. Totaal 3,4 km gelopen ook prima te doen maar niet steeds over “normale weg”. Je komt 2 “hindernissen” tegen, plekken waar het water dat dus van de andere kant van het eiland bij Katavothres,vlak bij camping Argostoli, hier weer de zee in stroomt. je hebt hier het kleine meertje van Karavomilos, de naam komt van scheepsmolen, hier draaide het rad van een oude raderboot dat draaide op de kracht van het in zee uitstromende water.

Het is maar een klein stukje lopen van de camping naar Sami.

We zien de donkere wolken bij de bergen hangen maar wij houden het droog, eind van de morgen hebben we een heel klein beetje regen en het het koelt heerlijk af door de bewolking, de temperatuur is nu onder de 30°, maar hier is het toch een wat drogere warmte als bij ons.

Dinsdagmorgen op de fiets naar het Maritiem museum stukje buiten Sami, €4 pp. Het is een klein particulier museum en sinds 2 jaar geopend, er is een grote P voor het museum! De eigenaar heeft er 10 jaar aan gewerkt, er staan nu 22 scheepsmodellen tentoongesteld van boten uit diverse tijden. Ook een model van de Titanic van 4 m. We krijgen uitleg over de verschillende types vaartuigen en er wordt een en ander gedemonstreerd hoe het werkt. Bv bij een thee boot de ontluchtings buizen waar men dan aan rook of de thee nog wel goed was. Voor mij was alles te technisch maar Marinus zag wat de verschillen waren van de verschillende types boten. Open van mei-oktober 10.00-14.00 N38.233399º E20.640018º of kijk bij www.nmsamis.gr Terug in het dorp een lekkere punt pizza voor lunch gehaald en op naar het zwembad. Zwemmen, lezen, relaxen en vooral siësta houden.

Het Maritiem museum.

Woensdagmorgen op de fiets naar Agia Efimia, 8 km noordelijker, een klein ritje maar het is een mooie kust met kleine strandjes. Agia Efimia is een bestemming die de excursie bussen aan doen. Niet dat er veel te zien is maar het is een dorp dat mooi ligt in een beschutte baai die vooral geliefd bij zeilers is. We zien veel boten liggen met Nederlandse vlag van Sunny Sailing. De vele bussen die er staan komen van een Costa cruiseboot, men loopt achter de gids aan en hebben bordje opgespeld met C en het busnummer. We zitten een tijdje op een terras en slaan het allemaal gade wat er zoal gebeurt bij de boten en wat er langs loopt aan vooral toeristen. Een boodschap en een pizza punt voor de lunch en maar weer naar het zwembad, afkoelen de temperatuur komt weer boven de 30°, jammer de “koele” periode is weer voorbij.

Woensdagavond hebben we een auto gehuurd voor donderdag en konden hem meteen meenemen € 40. De Drogarati grot hier vlakbij zijn we tijdens een vliegvakantie al geweest en in 2011 hebben we het Melissani meertje, ook hier vlakbij, in een ingestorte grot bezocht dus het worden wat andere dingen. Eerst naar het bergdorpje Poulata vlak bij Karavomilos, hier staat het privé kerkje Agios Spiridon, een beschermd monument. Je zou de sleutel bij het huisje ernaast kunnen halen om het te bezichtigen. We horen van een vrouw bij een ander huisje dat de man niet thuis is op dit moment, jammer. We rijden nu naar Palia Vlachata een dorpje dat tijdens de hevige aardbeving in 1953 van 7.2 R, het dorp verwoest is. De bewoners mochten niet meer terug naar hun dorp en zijn toen naar Karavomilos verhuisd. We zien hier heel veel oude olijfbomen, oude waterputten en we zien ergens langs de weg een bordje Farm waar we koeien zien staan onder de bomen. Als we terug rijden zijn ze weg, “ergens” naar een wei gebracht?

De Agios Spiridon in Poulata.

Daarna rijden we omhoog bij Anti Samos naar Moni Agrillion en restanten van Moni Fenentes, helaas gesloten terwijl er op het bord bij de ingang staat dat het tot 1 uur geopend is.Nou ja hier waren we ook in 2011 en het zou een herhaling worden. We kijken nog bij de resten van het oude Same, veel is er niet te zien. Wel een oud bord waar de EU subsidie van 2000-2006 op staat, ruim 1 miljoen. Wat ze daar voor gedaan hebben onbegrijpelijk, een gestutte muur en een nieuw kerkje geplaatst. Dan maar naar Anti Samos om iets te eten, we gaan hierna de bergen in en daar is niets te koop. We eten er een tosti en krijgen er chips bij heel apart. We verbazen ons over het hele gebeuren hier, vreselijk, niet ons ding. Nee leuk vrij staan is er hier niet meer bij misschien buiten het hoogseizoen?

 

 

 

 

 

Nu gaan we het Nationaal park Ainos in, het is een tijd gesloten geweest ivm de brand. Maar bij dat gedeelte komen wij niet, wij rijden alleen maar de weg omhoog over de asfalt weg tot het eindpunt waar de zendmasten staan. Hier begint een wandelgebied, wij lopen een klein stukje naar een paar uitzichtpunten naar de kust. Leuk dat er net wat wolken zijn dat geeft wel een grappig effect. Het is er zo hoog ook heerlijk koel maar 20°. Ook hier natuurlijk weer een EU subsidiebord, ietsje meer 3 miljoen voor periode 2007-2013.  Het laatste stuk hier naar toe rijd je alleen maar tussen de meters hoge sparren en heb je geen uitzicht.

Het Nationaalpark Ainos.

De Romeinen en Venetianen veroverden destijds Kefalonia voor de grote houtvoorraad die ze nodig hadden voor hun oorlogsvloot en het was tevens een zeer winstgevende houthandel. Het eiland lag erg centraal voor de scheepvaart van west naar oost en de hoge Ainos(1628 m) vormde een baken in zee voor de langs varende schepen.

Een mooi stukje bouwwerk van de Cyclopische muur in Krane.

Wij rijden dezelfde weg weer terug want we willen naar het oude Krane of wat hier van over is en dat is de ruïne van de grote akropolis cq de cyclopische muur. Enorm grote bewerkte rotsblokken en dan te denken dat dit gemaakt is in de 6e eeuw v.Chr. Indrukwekkend hoe de Grieken dit destijds voor elkaar gekregen hebben. Wij lopen een zeer moeilijk pad omhoog dat langs de muur gaat. Af en toe gaat Marinus stukje vooruit of het voor mij te doen is, nauwelijks, stapje voor stapje en met hulp van zijn arm en/of hand kom ik er toch. Het geeft ook wel weer een voldoening dit te volbrengen en dan te bedenken dat het precies 2 maanden geleden is dat het gips van mijn enkel af ging.

Vrijdag de laatste dag op de camping, wandeling naar het dorp en relaxen op het terras van de camping(op gras) met uitzicht op Ithaka.