Rond de middag de grens overgereden naar Buje, de meeste mensen rijden meteen naar de kust. Ik had gelezen dat dit stadje een mooi oud centrum had, en inderdaad, dit had wel een middeleeuws centrum. Al de oudere mensen hoorde je ook allemaal Italiaans spreken. De straatnamen staan ook allemaal in 2 talen. Meteen even Kroatisch geld gepind en toen door naar Umag, daar even een rondje gelopen en toen was ik helemaal kapot, ondanks af en toe even rusten. Beetje veel deze dag maar dat komt dan zo uit.
We staan nu op camping Mareda bij Novigrad, morgen maar eens met de fiets hier naar toe. Vanmorgen dus naar Novigrad gefietst, dit plaatsje heeft een veel mooier historisch centrum dan Umag. We hadden mazzel, we waren vroeg weggegaan, al om 9 uur, toen we terug kwamen begon het behoorlijk te waaien. Het weer is duidelijk aan het veranderen, maar even kijken wat we morgen doen, is het mooi blijven we nog een dag, waait het nog zo behoorlijk dan vertrekken we richting Porec. Nachts heel veel onweer gehad, dus we besluiten de volgende dag te vertrekken naar Porec.
De oude binnenstad van Porec is prachtig, wel druk en erg toeristisch, en heel vervelend dat je continue aangesproken wordt door mannetjes in restaurants, bars, ijssalons en dan staat er soms ook nog iemand folders uit te delen om je ergens naar toe te lokken. Wij krijgen daar altijd een beetje de kriebels van. Qua architectuur is het helemaal een Venetiaanse stad met prachtige palazzi´s. Toch zaten hier ooit Longobarden, Slaven, Franken, Genuezen, Turken, de Habsburgers, maar het is toch gewoon een Italiaanse stad. Je hoort ook hier weer heel veel Italiaans praten, niet door toeristen maar gewoon bewoners. De Sint Eufrasius basiliek heeft prachtig mozaïekwerk, het gebouw is een vroegchristelijk Byzantijns gebouw, dus de Byzantijnen zaten hier ook al. Het is een hele sfeervolle kleine kerk en wij troffen het, er was een mevrouw het Ave Maria aan het zingen. Dat is dan vaak weer het voordeel van het weekend dat er soms activiteiten plaats vinden.
Daarna zijn we naar Funtana gegaan een klein plaatsje even boven Vrsar en staan nu op de camping Puntica bij onze vrienden Nico en Gree, die stonden hier al en hadden een mooie plaats( naast hun caravan)aan het water gereserveerd .We hadden vanmorgen namelijk een sms’je gestuurd dat we er aan kwamen. De camping heeft mooie plekken aan het water met een mooi uitzicht. Dit is voor deze omgeving een kleine camping met niet zo veel toeters en bellen en ook bij een klein plaatsje, Funtana. Morgen gaan we met de fiets naar Vrsar, dit ligt 3 km zuidelijker, hopelijk niet te veel klimmen. Het plaatsje ligt op een heuvel dus dat wordt ook weer klimmen, daar kunnen we niet doorheen fietsen zoals we in Novigrad gedaan hebben. Het oude centrum van Vrsar ligt op een kleine landtong op een heuvel en dus niet direct aan het water. Het plaatsje is lang niet zo toeristisch , in het dorp zijn het voornamelijk de Kroaten die je ziet. Toch lopen er wel wat toeristen maar in vergelijk met Porec loopt er niemand. Veel prettiger om door heen te lopen, niet continue te worden aangesproken om ergens iets te komen eten of drinken. Het dorp is mooi opgeknapt heel veel huizen zijn in vrolijke kleuren geschilderd, ja qua architectuur kan het niet tippen aan Porec maar de rust is een verademing. Ik kwam wel buiten adem aan, het was toch nog een behoorlijke klim, maar met af en toe een handje in de rug van Marinus redde ik het net. Morgen maar even een rust-leesdag en dan weer verder richting zuiden naar Rovinj.
Na 3 nachten op camping Puntica bij Nico en Gree zijn we weer verder getrokken naar het zuiden. Nu richting Rovinj, eerst rijd je dan langs het Limski Kanal, een smalle lagune die diep het land in gaat. Je hebt hier een paar uitzichtpunten met de gebruikelijk stalletjes die van alles verkopen, zoals grappa, olijfolie, maar deze keer ook kaasjes, oa schapenkaasjes. Dat kon ik niet voorbij laten gaan, dus maar even 2 gekocht. Er waren er ook met truffel, maar daar houdt Marinus niet van. Je ziet hier toch op heel veel plekken stalletjes lans de weg waar iets verkocht wordt, oa ook groentes. In Rovinj meteen naar de noordkant gereden naar camping Porton Biondi vlak bij de stad. Die afstand was prima te fietsen, maar één keer een duwtje nodig! De oude stad ligt op een ovaal schiereiland in zee, hieromheen loopt geen brede boulevard zoals je vaak ziet, de huizen staan direct aan het water. Aan de noordkant een haven en aan de zuidkant. Zoveel souvenirs winkels, allemaal met kettingen, schilderijen, kunst, overal zelfs in de kleinste zijsteegjes zie je winkeltjes. Als al die mensen wat moeten verdienen dan moet het hier wel erg druk worden de komende maanden. Deze binnenstad is weer heel anders dan Porec, veel volkser, niet de mooie palazzi´s maar het heeft wel iets aparts. Vanavond zijn we nog een keer naar de stad gefietst en even aan de zuidkant van de haven gekeken, ongelooflijk veel terrasjes, net gezellig druk vinden wij. Maar weer hetzelfde verhaal als de souvenirs winkels. Allemaal erg mooi om een keer te zien maar voor ons niet om een paar dagen te blijven. Dus morgen maar weer verder richting Pula, we hebben al weer een camping dicht bij de stad in geprogrammeerd, maar dit stukje kust is wat minder druk met campings dan het noordelijke gedeelte. Dus we hebben nog steeds de hoop of we zo nog een plekje kunnen vinden. Ongelooflijk maar we staan vrij, hoe hebben we het gevonden! Bij Fazana(even boven Pula) loopt een klein weggetje naar oa Barbariga, dit is een vakantiedorp. De bebouwing loopt niet tot aan zee, we staan op een landje bij het strand in een kleine baai. Er is een barretje maar dat is maar even open geweest. Vlak bij zijn heel veel winkeltjes, restaurantjes, supermarkt en een bakker. Dus dat is morgenvroeg vers brood, dat is toch even een tref. Het is echt een vakantiedorp voor de gewone Kroaat, alhoewel we wel Oostenrijkse auto’s en Sloveense auto’s zien. Er zitten regelmatig wat mensen op het strand en men wandelt hier, maar niemand die zich aan ons stoort. Eerder de oude oostblok houding van niet naar kijken, is niet mijn pakkie an.
Ik heb toevallig net het boek uit van de Kroatische schrijfster-journaliste Slavenka Drakulic: Café Europa, leven na het communisme. Ik heb het zelf en lees het voor de 2e keer, ik vind het een echte aanrader, ze vertelt vlijmscherp wat hier mis is, vooral het zwijgen van de mensen over alles.Een aantal hoofdstukken gaat over het dagelijkse leven en dingen, maar een aantal ook over politieke situaties. Dat hier dus nooit over het fascistische en communistische verleden gesproken wordt en dat er nooit een denazificatie heeft plaats gevonden. Het beginnen van de oorlog van Kroatië/Tudjman in de Krajina, Het boek is van 1996 maar ik denk dat een heleboel nog steeds hetzelfde is. Het zijn allemaal korte zeer leesbare stukjes maar geeft een goed beeld van Kroatië , de Kroatenen, en de Istriers want dat is weer een apart verhaal. Vandaag(2 juni) hebben we last van de wet van Murphy, “alles” zit tegen. Eerst komen we bij camping Stoja aan vlak tegen de stad Pula. Maar het is behoorlijk heuvelachtig, ik zie het fietsen niet zitten en het waait er behoorlijk. We gaan dus maar weer richting amfitheater en nemen daar een kijkje. Daarna gaan we naar de oostkust en proberen daar een vrij plaatsje aan de kust te krijgen. Op de kaart een mooi “geel” weggetje, moet geasfalteerd zijn , dus niet. We hobbelen weer een onverharde weg af en komen uiteindelijk bij een viskwekerij en fabriek. We gaan maar weer helemaal terug, de grote doorgaande weg naar Reijka dan maar naar Rabac bij Labin. Deze camping kennen we, je loopt nl zo vanaf de camping langs een leuke boulevard naar het dorp. 10 km voor Labin is er een grote wegomlegging , dwars door het binnenland van Istrie, zeker 50 km omleiding. Om een weg te asfalteren, dat doe je toch in 2 gedeeltes met een stoplicht???
We komen aan op camping Oliva in Rabac, half Italië en half Oostenrijk is denk ik al gearriveerd. We komen tot de ontdekking dat het Hemelvaartsdag is en men heeft dus een lang weekend. Dan zien we ineens dat de stroom het niet goed doet, de stopcontacten werken niet, de koelkast gelukkig wel, denken we. Even later merken we dat het lampje wel brandt maar dat hij het niet doet, dus gauw op gas gezet. En Marinus maar zoeken , een zekering stuk dacht hij. Maar dat was het niet en het was niet logisch wat er gebeurde, komt hij later toch op het idee om de stroomdraad van het stroomkastje naar de camper te wisselen en ja hoor daar zat een breuk in. Wat een gedoe allemaal, maar goed, prettig dat alles het weer doet. Vanavond al even naar Rabac gelopen, wat is hier veel veranderd, maar het plaatsje ligt erg leuk en zo vlak bij de camping. Morgen maar even een wasdag hier, ‘s avonds in Rabac eten, er zijn hele leuke terrasjes, met uitzicht over de baai, erg gezellig allemaal, hoewel een beetje druk nu naar onze smaak. Maar Rabac heeft "het" behalve wifi dat zie je overal maar hier niet dus nu maar even op een andere computer bij de VVV. We gaan Zaterdag hier vlakbij met het veer over naar het eiland Cres. Nadat we uit Rabac vertrokken waren zijn we eerst even naar de oude binnenstad van Labin gereden. Ik heb 3 boekjes van Kroatië maar Labin wordt er niet in genoemd. Het heeft een aardig oud centrum met een oude stadspoort. Ook een toren waar je naar boven kunt zodat je mooi uitzicht heb naar de baai naar Rabac. Natuurlijk ook even naar boven geklommen, meteen een goede oefening voor de kniespieren.