Vouraikos kloof


2013

Mega Spileon

Bij Diakofto kun je de bergen in naar de Vouraikos-kloof en naar Kalavrita. Er gaat vanuit Diakofto weer een treintje door de kloof naar Kalavrita maar wij willen ook naar het Mega Spileon(grote grot) klooster. Het treintje stopt onderweg wel maar dan is het nog een hele wandeling naar het Mega Spileon, nl 45 minuten omhoog de berg op. En misschien gaat het treintje ook wel alleen in het hoogseizoen. De route naar boven is prachtig met mooie vergezichten. Het klooster is een bedevaartplaats en bekend om zijn fluisterende icoon die in een grot gevonden is. Het is tegen de rotswand aangebouwd en doet een beetje aan de rotswanden van de Meteora denken. Het klooster is echter 3 keer door brand verwoest en weer herbouwd. Het is een van de rijkste kloosters van Griekenland en als je er binnenkomt is dat ook wel een beetje te zien. De grotkerk was niet verlicht dus hebben we er weinig van kunnen zien maar ik heb wel weer foto's kunnen nemen wat anders vaak niet lukt. Toch heb ik het nergens zien staan dat er niet gefotografeerd mocht worden maar vaak wil men het niet. Daarna kun je naar beneden lopen, binnen in het klooster, naar de grot(holy cave) waar ook een bron is.

Het klooster Mega Spileon dat tegen de rotswand aangebouwd is.

Kalavrita

Van het klooster is het nog maar een klein stukje naar Kalavrita, een van de meest dramatische dorpen van de Peloponnesos. Tijdens de WO II is het door de nazi's als vergelding maatregel plat gebrand en de gehele mannelijke bevolking(1430) is toen vermoord. Hier vlak bij (15 km) in de bergen is een van de 2 skigebieden van de Peloponnesos. Het gebergte is hier 2338m hoog. Het dorp is een toeristisch dorp, maar toen wij er waren liepen er nauwelijks mensen. In het begin van de middag zijn de plaatsjes toch vaak uitgestorven.

 

 

 

 

De mooiste tijd om een plaats te bezoeken is in de ochtend tot rond het middag uur en dan na de siësta zo tegen 5 uur. Er zijn veel winkeltjes met natuurproducten, zoals kruiden, honing en noten. We hebben ook maar een grote kilo zak walnoten gekocht. In Kalavrita vinden we een open netwerk en als ik op het internet weer naar de weersvoorspelling kijk ziet het er voor komende week slecht uit, in het hele land regen. We gaan nu via het binnenland richting Patras om te kijken of we ons ticket voor volgende week donderdag om kunnen boeken. Vanaf Kalavrita lopen er 3 hoofdroutes naar de kust. De gene die langs het klooster loopt en die we heen gereden hebben, dan de route naar Egio aan de kust en een via Halandritsa naar Patras. Wij kiezen voor deze laatste route en ook dit is weer een mooie route.Terwijl de andere 2 routes op de kaart "groen" aangegeven staan en deze niet.

De route gaat door een mooi gebied dat niet toeristisch is. Het is een landelijk bergachtig gebied met overal kleinschalige boomgaarden en groentetuinen. Je komt ook vaak herders tegen met schapen of geiten. Op een gegeven moment passeerden we een kudde schapen waarvan de herder druk aan het schreeuwen was om ze bij elkaar te houden of een bepaalde kant op te krijgen. Wij passeren de kudde en rijden weer verder, zien we een stuk verder 2 hollende schapen midden op de weg naar beneden. Niet echt rustig lopen, maar echt hollend er van door. Nadat we er voorbij zijn parkeert Marinus de camper dwars over de weg, verkeer is hier nauwelijks, gaat de camper uit en stuurt ze schreeuwend weer de andere kant op. Of ze de kudde weer bereikt hebben weten we niet maar wij hebben ons best gedaan. Omdat het een bergachtig gebied is waren we al een tijd aan het kijken voor een overnachtingsplek. De ruimte is vaak beperkt in de smalle bergdorpjes. En we kwamen al weer heel dicht onder Patras, ineens zien we in Halandritsa, ongeveer 20 km voor Patras een plekje. Vlak voor het dorp staat een bron met aan beide kanten 2 picknick plekken en wat ruimte er om heen. Gewoon langs de kant van de weg in een bocht maar we kijken wel mooi uit naar de kust. Het is al laat dus we doen het maar( N 38.10593 E 21.78697).