U bevindt zich hier: Griekenland >> Evia en Delphi >> Evia zuid

Evia zuid

  • Afdrukken
Hits: 6783

 

2010

Evia is het op een na grootste eiland van Griekenland, Kreta is het grootste. De hoofdstad Halkida ligt zowel op het vaste land als op het eiland. Er zijn 2 bruggen om op het eiland te komen, de grote nieuwe en de oude brug bij de zeer smalle doorgang waar het razendsnel eb en vloed wordt. We rijden even door voorbij de nieuwe brug een stuk verderop heb je een heel mooi uitzicht op de smalle doorgang en op de stad Halkida.

Je kunt Evia verdelen in een zuid en noord gedeelte, het zuidelijke gedeelte is vrij kaal en heeft een hoge bergen. Het is wat drukker om dat het diverse bootverbindingen met Athene heeft. Het noorden is rustiger en heeft veel bos en is heuvelachtig. Dan is er nog het middengedeelte rond de hoofdstad Halkida, dit is druk en hier wonen ook de meeste mensen. Wij gaan eerst richting zuiden. Eretria is de eerste plaats waar ook een camping is. Maar zover komen we niet eens, op goed geluk gaan we een smal weggetje in voorbij Vassilko en komen bij een prachtige plek bij een kerkje aan het strand. We staan er prachtig, wat een heerlijk plekje. Er is , zoals meestal, een kraan met slang zodat we ons ook kunnen douchen. Er komen af en toe mensen voorbij, even verderop is een hotel of appartementen maar volgens mij is het nog niet open. Er komen ook een paar mensen die langs de waterkant lopen met een lange stok met een vork. Zij zoeken denk ik naar inktvis, we zullen dit later vaker zien op Evia. Ik vind het echt kenmerkend voor het eiland. We vinden het een heerlijke plek en blijven dus nog een nachtje staan, daarna gaan we naar Camping Milos even ten westen van Eretria.

Eretria

Op heel Evia zijn maar 5 of 6 campings, waarvan de genoemde camping Pefki(in het noorden) gesloten is. Hier kwamen we achter toen we naar de camping op zoek waren en Grieken ons het vertelden. De VVV van Eretria wist ons dat echter niet te vertellen. Ze hebben wel een groot kantoor, aan de doorgaande weg buiten om, waar je diverse folders kunt krijgen. Zo ook een kaart met de bezienswaardigheden, er staan ruim 100 nummers op. Maar de bezienswaardigheden zijn zeer kleinschalig. Je kunt er ook een half uur gratis internetten, alhoewel camping Milos wifi heeft. Maar onze ervaring is dat een en ander niet altijd werkt dus toch handig om een uitwijk mogelijkheid te hebben. We zijn dus met de scooter naar Eretria gegaan, een vrij toeristische plaats met een lange winkelstraat en bij de haven een boulevard met heel veel restaurantjes en cafés. Om te lopen is het te ver en we halen meteen in een grote supermarkt bij het begin van Eretria wat boodschappen. De volgende dag naar het antieke Eretria geweest, het opgravings terrein kun je zo op, niet echt spectaculair maar als je er toch bent. Dat is eigenlijk met alles op Evia, het heeft geen grote bezienswaardigheden, je moet het hebben van de natuur en de heerlijk rustige plekjes.

In het Capitoolboek wordt het huis met de mozaïken genoemd. Er staat dat je in het archeologisch museum de sleutel kunt halen om er te kijken. Het huis ligt even verder langs de weg in een straatje aan de linkerkant. We hebben het gedaan maar echt spectaculair was het niet, een gedeelte van een huis, alles achter glas en een klein stukje mooie vloer. Maar als je in Macedonië, in bv Pella, bent geweest, dan valt dit tegen. Sleutel weer netjes terug gebracht en de stad(of dorp eigenlijk) maar weer even in. In de hoofdstraat zit een Belg met een souvenir winkel daar zagen we een Nederlandse krant, verder niet meer gezien hier. Heel bijzonder is ook dat we diverse keren in het Frans aangesproken worden, of dat nu door de Belg komt? Later op het eiland zien we nog een Club Med en weer een keer dat we in het Frans gegroet worden. We vermaken ons verder op de camping, wat zwemmen en lezen. De camping heeft veel vaste staanplaatsen en nu in het weekend zijn er al heel wat mensen gekomen. Morgen, zondag gaan we weg richting zuiden.

We rijden door tot even voor Aliveri, het is zondag dus op de strandjes is het "druk", vooral die strandjes waar een restaurantje bij is. Wij stoppen ook bij zo'n strandje en willen hier blijven staan en kunnen dan mooi bij het restaurant eten. Als we het terras oplopen kijkt het meisje verschrikt, van o jee buitenlanders. Men spreekt hier alleen maar Grieks dus we moeten naar de keuken en dan zijn het 2 woorden Engels : Beef of Fish. Het heeft wel wat vind ik, het is er behoorlijk druk, het eten is goed en niet duur. We besluiten hier te overnachten er is inmiddels nog een Duitse camper bijgekomen. 's Avonds rijdt de politie over het terrein maar laat ons met rust. Het slapen is minder want we staan vlak langs de weg en of we langs de ring van Amsterdam staan zo druk, een grote file richting hoofdstad. Het weekend is voorbij en men gaat weer naar huis. We willen niet verder gaan want Aliveri is een wat grotere stad en vaak zie je daar zigeuners in de buitenwijken. En inderdaad als we bij de stad komen is dat ook hier het geval. We rijden naar het havenplaatsje Anthoupoli waar het nu na het weekend heel rustig is, we kunnen zo op de kade parkeren, drinken er een koffie, kopen brood en gaan weer verder. Je gaat dan de hoofdweg op die naar de zuidpunt naar Karistos gaat. Even voorbij de Distosvlakte is een afslag naar Porto Boufalo, een plaatsje van niks, maar wij vonden het een absolute aanrader.

Porto Boufalo

Als we van boven naar Boufalo kijken zien we dat er bij de haven 4 campers staan. We gaan er bij staan vlak naast het kerkje zo aan het water. Later blijkt het een goede plek omdat het 's nachts gaat waaien en we zo een beetje in de luwte staan. Bij het kerkje ligt weer een slang aan een kraan, wat wil je nog meer. In het dorp zijn geen winkels wel een paar restaurantjes. Maar de bakker komt 's morgens met een auto langs en komt ook bij de campers. De 2e dag komt er zelfs een groenteboer langs. Op een gegeven moment zie ik 2 vrouwen het plein op lopen en vouwen een doek open en zijn ergens mee bezig. Ik loop er even naartoe, ze wrijven iets tussen hun handen en laten het telkens vallen zodat de wind de velletjes wegblaast. Jammer dat er haast geen conversatie mogelijk is ze spreken alleen maar Grieks maar zijn erg vriendelijk.

Ik weet het niet zeker maar ik denk dat het linzen zijn. Als we de volgende dag door het dorp lopen zitten ze daar ook weer. We worden begroet als oude bekenden en gaan erbij zitten en proberen wat te praten. Ze komen ook, de 2 dagen dat we er staan, zwemmen en lopen voor ons het trappetje af, het water in. Spoelen zich ook af met de slang bij het kerkje. We vinden het een geweldige plek, als we na 2 dagen wegrijden kunnen we duidelijk maken dat we verder gaan en noemen een grote plaats verder op het eiland. Ze zitten nu voor een huis en zijn weer met "graan" bezig. We worden als vrienden uitgezwaaid.

Hier in het zuiden staan heel veel windmolens, ook boven op de berg bij Boufalo, een prachtige rit met daarna weer uitzicht op de volgende baai, bij Agios Dimitros en Panaghia. Hier rijden we een stuk langs het water. Er is geen camping maar ik zie wel caravans staan, in het camperboekje lees ik ook dat het weer een "gedoog plek" is. In Panagia halen we even wat boodschappen en lopen op aanwijzing van het bordje aan de kade naar de eeuwen oude olijfbomen, vlak bij een kerkje. Daarna gaat de weg weer omhoog naar de de hoofdweg die over de bergen naar de zuidpunt gaat.

 Nea Stira

In Nea Stira zien we weer buitenlandse toeristen, deze havenplaats is voor de Atheners de kortste overtocht naar het eiland. We zoeken een plekje aan de zuidkant van Nea Stira op het strand, het begint al behoorlijk warm te worden.'s Middags gaan we naar het internetcafé dat in de hoofdstraat zit. 's Avonds zoeken we eerst een overnachtingsplek aan het eind van de haven bij wat huizen. We lopen het dorp weer even in, en lopen de lange promenade naar de noordkant af. Het seizoen komt hier langzaam op gang, het zal in het weekend best wel eens druk kunnen zijn met dagjesmensen uit Athene. Het bleef tot laat in de avond druk met auto's die langsreden maar 's nachts was het rustig en de volgende morgen was het heerlijk ontbijten met een prachtig uitzicht op Nea Stira. Na Nea Stira aan de kust rijden we weer omhoog naar de hoofdweg, het is een prachtige route met mooi uitzicht op de kust. Onderweg komen we een bordje tegen met een verwijzing naar de Drakospita, de drakenhuizen. Huizen die gebouwd zijn van grote platte stenen. Er zijn vele theorieën over maar men denkt dat ze gebouwd zijn door de Karische slaven in de 6e eeuw v.Chr. We gaan er bij een die vlak langs de weg ligt even kijken.

Marmari

Bij Marmari nemen we weer de afslag naar beneden, hier komt ook weer een veerboot van het vaste land. De afstand is echter nog eens een keer zo groot als bij Nea Stira. Als we boven op de hoofdweg rijden zien we ten noorden van Marmari een weg vlak langs de kust, daar kunnen we misschien een plekje zoeken. Marmari is weer een vrij grote plaats met een vissershaven, veel restaurantjes bij het water, maar buitenlanders zien we hier niet. Na de boodschappen gedaan te hebben zoeken we de weg die langs de kust naar het noorden loopt. Het is allemaal vol gebouwd met huizen en een vrij plekje zien we niet echt. Na een klein stukje van de kust af , komen we weer aan de kust met een strand en hier en daar wat huizen en een restaurantje(Fighias?). Aan het strand hier en daar wat tamarisken en aan het eind staan er wat huisjes op het strand. Er vlak voor is wat parkeergelegenheid, we besluiten om er te gaan staan. Veel van de huizen die hier staan zijn denk ik weekend huizen en het is nu donderdag dus is het rustig. Het is een heerlijk plekje ondanks dat we vlak langs de weg staan is het rustig, we blijven er 2 nachten staan. 's Morgens en 's avonds komt er een kudde geiten langs, de herder rijdt er met de auto achter aan. We lopen een keer de weg verder uit en komen weer bij viskwekerijen, dat zie je hier vaak, bakken die in zee liggen. Grote vrachtwagens zijn volgeladen met voer, je ziet ze vaak over hele kleine weggetjes rijden waarvan wij denken kunnen we hier wel langs? We gaan bij het restaurantje aan het begin van de weg 's middags eten, toen we er gister voorbij liepen was men druk bezig alles in orde te maken. We zijn de enigste gasten maar dat geeft niets, we zitten heerlijk met prachtig uitzicht op zee. die avond kan je merken dat het vrijdagavond is en het weekend wordt, er komen diverse mensen naar de huisjes. Wij vertrekken de volgende morgen weer, het regent een klein beetje. We zijn nu 3 weken onderweg het is alweer 5 juni.

Karistos

We komen in Karistos, een vrij grote havenplaats met veel vissersboten en weer een verbinding met het vaste land. We merken dat het weekend is want er zijn veel Griekse dagjesmensen. Hier pinnen we ook even, je kunt in de kleine plaatsjes niet pinnen dus dat moet je wel plannen. Verder is hier natuurlijk ook weer internet zodat we weer een bericht kunnen plaatsen. In de haven vinden we een kraan en vullen de watertank. We rijden verder de baai langs naar Bouros, hier houdt de geasfalteerde weg op. Er staan op het strand nog een paar campers, iets hoger op de berg staat een groot hotel. Volgens het Duitse camperboek staat het al 30 jaar leeg. Je kunt zien dat hier alles verbrand is geweest, er zijn in de omgeving wat vakantie/weekendhuizen en op het strand is een kleine eetgelegenheid maar verder is er niets. Het weer knapt achter in de middag op en we zwemmen zelfs nog even. 's Avonds lopen we de onverharde weg op en zien we dat er verder toch nog weer vakantiehuizen gebouwd zijn. De volgende dag rijden we terug naar Karistos en zoeken de weg naar Mili. Je gaat dan de bergen in, iets verder ligt een natuurgebied dat tot 1400 hoog gaat, de berg Ochi. Mili heeft een oude burcht, Castello Rosso, als we in Mili zijn zien we dat je ernaar toe moet lopen. Maar het regent nog steeds en we zien dat de burcht een beetje een ruïne is, dus dat slaan we over. We lopen even naar het kerkje, er wordt een kind gedoopt, het is er heel erg druk, het hele dorp staat vol met geparkeerde auto's. Als men even later weer vertrekt is de chaos hilarisch om te zien.

Agio Apostoli

We rijden nu dezelfde weg over de bergen weer terug, dit is een van de mooiste routes op het eiland.Vlak bij de afslagnaar Aliveri nemen wij de afslag rechts naar de kust naar Agio Apostoli. Dit vissersplaatsje ligt prachtig in een baai. Het ligt als een amfitheater in de baai en is tot op het strand gebouwd. Dit houdt wel in dat je praktisch nergens kunt staan. Maar wij gaan "gewoon" op de kade staan waar al de vissersboten liggen. Aan het eind van de kade is de havenpolitie, maar niemand die zich er aan stoort dat wij daar staan.Leuk om te zien wat er allemaal bij de boten gebeurt. De haven heeft ook een openbaar toilet.

 's Nachts horen we de boten terug komen en wordt de vis afgevoerd maar we hebben ondanks dat toch goed geslapen. In het dorp zit een bakker dus de volgende morgen hebben we vers brood. We maken nog even een rondje door het dorp en langs de haven waar mannenbezig zijn met de netten. Daarna gaan we verder richting Kimi, dit is in de noordoostpunt van het eiland.  

Terug naar boven