We rijden door het Dyrfis gebergte dat tot een hoogte gaat van 1743 m. Aangezien de afstanden kort zijn gaat het dus steil omhoog en weer steil naar beneden. Een prachtige route met mooie vergezichten, het is allemaal heel groen alleen de hoogste toppen zijn kaal. We zien overal bijenkasten staan en ook een keer een imker aan het werk. Iets wat je in Griekenland heel vaak tegenkomt. Steni is een plaats waar de Grieken in het weekend naartoe gaan om wat te wandelen en te eten. Door de hoge ligging is het er heerlijk koel. We zien de vele restaurants die er zijn de barbecues al klaar maken en als we weer naar beneden rijden komen we zelfs de eerste bus met toeristen tegen. Ik neem aan dat het Grieken zijn die een dagje uit zijn.
In Steni staan verschillende stalletjes met groente en honing en kruiden. Het dorp isAls we even later op een mooi plekje koffie drinken stoppen er ook mensen en beginnen kruiden te plukken. Het is heerlijk koel en je hoort het gezoem van de bijen en overal zie je vlinders. We rijden nu dus van de noordkust door het Dirfis gebergte naar de zuidkust om even boven de hoofdstad Halkida uit te komen. Langs dit stukje noordkust van het midden loopt geen weg. Op de kaart lopen wat witte(dus onverharde) weggetjes, maar nemen de "gewone" gele doorgaande route. Eigenlijk al spectaculair genoeg in het gebergte. In Nea Artaki doen we bij de Lidl even boodschappen voor het weekend en proberen ten noorden hiervan een plekje te vinden. Dat was geen goed plan, omdat het weekend is en we zitten vlak bij de hoofdstad dus het is hier druk bewoond gebied. Al de Grieken zitten aan het strand van Paralia Politikon, we vinden ergens nog een plekje. Naarmate het later wordt begint er een discodreun te komen van de bars langs het strand. Om 5 uur vluchten we weg en rijden verder omhoog naar Dafni, klein plaatsje met een strandje volgens de kaart. Hier eindigt de weg want dan zitten we tegen het Kandilio gebergte waar geen weg langs de kust loopt. In Dafni is nauwelijks strand en hier eindigt de weg bij een grote stranddisco met ligbedden. We konden er nauwelijks keren en vluchten weer weg. Onderweg had ik een verlaten restaurant gezien met een grote parkeerplaats. Hier gaan we maar staan we hebben een mooi uitzicht over de noordelijke golf van Evia, een rustig plekje. Bij het restaurant is nog een kraan en Marinus sluit onze buitendouche er even op aan, zo kunnen we nog even lekker douchen want het is al behoorlijk warm aan het worden. Het is een mooi stukje kust maar niet voor het weekend als het mooi weer is.
De volgende dag gaan we weer naar de doorgaande weg die noord en zuid Evia verbindt. Deze weg gaat ook weer door de bergen en we komen nu in een bosrijk gebied langs een riviertje door het Achmetagha dal. Dit dal splits Evia op in het noordelijk en midden gedeelte. Hier zijn diverse picknick plaatsen en over het riviertje een paar hangbruggen. Leuke speelplaats voor wat grote kinderen en heerlijk koel! Je kan zien dat het zondag is want het is druk op de weg, de meeste mensen gaan naar Prokopi een bedevaartsplaats. In een kerk ligt hier het lichaam van de heilige Ioannis de Rus. Mensen zijn met allerlei rituelen bezig bij de glazen kist met het lichaam. Wij gaan nu naar de noordkant van het eiland via een brede mooie nieuwe weg naar Pili. Overal zie je langs de weg bomen waar zakjes aanhangen om hars op te vangen.
Bij Pili is het gezellig druk aan het strand en gelukkig niet zo lawaaierig. We gaan in een hoekje van een grote parkeerplaats staan. 's Avonds lopen we even naar het plaatsje, dat een stukje van de kust af ligt, en drinken wat op een terrasje. De volgende dag rijden we oostwaarts naar Vlachi. We hebben de weg nog een stuk verder gereden maar op een gegeven moment werd het ons te slecht en zijn we weer omgekeerd richting Vlachi. Hier moet een camperplek zijn, het is een aardige plek bij een klein strandje met natuurlijk een kantina. Er zijn nog een paar kampeerders. Later komt er een Griek zwemmen en die begint een praatje met ons in het Duits. We horen van hem dat het sanitair dat er was helemaal vernield is. We waren nog niet eens wezen kijken maar kregen al die indruk. Ik denk dat het in het hoogseizoen hier helemaal vol staat, nu half juni is het heerlijk rustig. De volgende dag gaan we naar Madoudi, een redelijk grote plaats, en zoeken hier even naar een internetcafé. Dat lukt en we plaatsen even een nieuw stukje op de site van reisavontuur.com Later blijkt dat we hier ook hadden kunnen pinnen, als we dat een paar dagen later in Agia Anna proberen lukt dat niet. Je moet steeds goed uitkijken waar dit mogelijk is want zoveel pinautomaten zijn er niet. wij zorgen altijd dat we contant geld in ons kluisje hebben voor dit soort gevallen.
Van Madoudi rijden we weer naar de kust naar Kria Vrisi, hier staan langs het lange strand een stuk of 15 buitenlandse campers. Op het strand staan een paar douches en er staan afvalbakken, verder is er niets. Een heerlijke plek ondanks dat er zoveel andere camperaars staan, sta je ver van elkaar af. We gaan vlak voor een douche staan, altijd gemakkelijk. 's Middags(na het werk?) is het een komen en gaan van Griekse families met kinderen, maar men blijft maar een paar uurtjes en vertrekt dan weer. Als ze gezwommen hebben staan ze zich uitgebreid met douchegel en shampoo te wassen. We hebben ook al eens zien staan dat dat verboden was, maar hier gebruikt iedereen het.
Wij vonden het eerst een beetje genant om je zo uitgebreid staan te wassen met gel en shampoo, maar we doen ook maar mee. Het begint nu behoorlijk warm te worden, dus het wassen en haar wassen onder een koude douche is geen enkel probleem. Het is een beetje duinachtig gebied en rond om ons staan een soort witte daglelies in bloei, prachtig. Op het strand zie je veel aangespoeld en verweerd hout, maar er ligt ook heel veel troep, toch echt van de Grieken zelf. De camperaars zitten niet op het strand maar bij hun campers. Het dorpje is nog geen 100 lopen en 's avonds gaan we er eten. Er zijn 2 restaurantjes open. Het seizoen moet hier nog helemaal beginnen, terwijl het toch al half juni is.
Na 2 nachten gaan we naar de camping bij Agali( Club Agia Ana). Nou ja camping zeg maar een luxe resort met alles erop en eraan. Helaas hun wifi werkt niet maar de wasmachines wel gelukkig. Het terrein heeft ook 9 yourts met airco. Bij het zwembad is continu muziek, 's morgens gaat het nog maar 's middags gaat het wat harder. We verbazen ons erover dat er al zoveel kinderen zijn. Van een moeder die behoorlijk engels sprak hoorde ik dat de schoolvakanties van 2½ maand, net begonnen zijn. Dus is ook animatie en dat wordt dan steeds omgeroepen.
's Middags vluchten we met de brommer naar het dorpje Agali. Daar zoeken we een mooi terrasje om wat te eten. Hier zie je dat het seizoen begint, toch zijn het allemaal Grieken, buitenlanders ziens we niet. We moeten het hier nog een dagje uithouden want de was wordt hier gedaan. Die heb ik afgegeven en dat kan je dan op een bepaalde tijd afhalen. Alles is over georganiseerd. We vinden het helemaal niets natuurlijk maar we moeten toch nog een dag door zien te komen. Na 2 nachten vertrekken we opgelucht van de superkleine camperplekken, in vakken aan een straatje, brrrr.