We zijn in Albanië, of zoals ze hun land zelf noemen Shqiperia, afgeleid van het Albanese woord voor adelaar, land van adelaars dus. Toen we de grens overgingen werd het meteen al landelijk veel mensen lopend met hun vee langs de weg. Een ook kwamen we een groepje ezels tegen. We zijn eerst naar camping Albania gegaan in Barballush even onder Shkodër. N 41.92425º E 19.54089º (4000 Lek gratis wifi) De navigatie stuurde ons ergens een ander kant uit maar na Shkodër moet je de bruine bordjes volgen, dan gaat het helemaal goed.
De site www.camping-albania.eu is er nog wel maar met algemene informatie die niet meer van toepassing is nu.
Het is hier vlak, dus meteen op de fiets naar Bushat , hier vlak bij , om te pinnen. En Marinus wilde naar de kapper dus dat ook meteen gedaan. Ongelooflijk in die korte tijd dat we hier gefietst hebben zijn we tig keer gegroet, hand opsteken, zowel door kinderen maar ook door ouderen. Wat een open en vriendelijke bevolking, compleet anders dan wat we in Oostblok landen gewend zijn. Maar dat wisten we al van ons korte bezoek in het zuiden van vorig jaar. Terwijl het imago van het land zo negatief is, onbegrijpelijk en geheel ten onrechte. Het is een jong land in ontwikkeling dat met heel wat moeilijkheden kampt, aan het wegennet wordt behoorlijk gewerkt. Het afval is een groot probleem, zo is voor het huisvuil nog geen goede oplossing. Toen we dus een stukje fietsten zagen we dit ook meteen, heel jammer dit soort dingen. Je ziet wel overal nieuwe vuilcontainers staan maar dan moet men het er wel ingooien.
We zitten hier in een landelijk gebied je komt dus om de paar minuten een paard met wagen tegen, en soms ook nog een kar met een ezel. Rond Shkodër wordt veel gefietst maar om langs de hoofdweg te fietsen vinden we te gevaarlijk. We willen naar Shkodër maar vanaf hier lijkt dat allemaal niet zo gemakkelijk er rijden wel kleine busjes, maar we krijgen niet goed de juiste informatie . Vanmorgen hier op de kleinere wegen weer gefiets. Morgen rijden we dus richting stad om daar, en in de omgeving, een en ander te bekijken.
Gister morgen van de camping vertrokken ,weer richting Shkodër, we wilden eerst naar de Rozafa burcht. Parkeren kun je op een privé P voor 100 Lek, klein stukje het weggetje omhoog rijden. De burcht is oa bekend door een legende van een vrouw die hier levend ingemetseld is, triest verhaal. Boven heb je een prachtig uitzicht naar de stad en naar de rivieren delta. Ook zie je beneden de loden moskee die heel erg vervallen is.
Daarna wilden we naar de oude stenen brug van Mesi over de rivier de Kiri. Dwars door de stad, op zich een blevenis, maar waar nergens richtingsborden staan. Shkodër is de 3e grote stad van Albanie, hier wordt erg veel gefietst , chaotisch dus allemaal. Op een driesprong wisten we het niet helemaal. Het was er chaotisch maar aan de kant stond gelukkig een agent te kijken(!), dus ik even de auto uit. In de burcht had ik een kaart van de brug zien. En ja hoor het was de weg die ik gevoelsmatig ook dacht dat het moest zijn. Daarna kwam een stuk zeer slechte weg, ook nog druk en na ongeveer 8 km kwamen we bij de brug in Mesi aan. Geen water in de rivier en eromheen was het erg rommelig en een vreselijke rook doordat men vuilnis of zo aan het verbranden was. De brug is een imposante oude stenen boogbrug uit de 17e eeuw, 112 m lang en hij rust op 5 bogen. Dit was in de tijd van de Romeinen al de handelsroute naar oa Kosovo. Op de kaart een prachtig plaatje in het echt toch allemaal wat minder. Toen moesten we dezelfde route weer terug, weer chaos alom. Maar het gaat toch allemaal redelijk relaxed en niet agressief. Daarna zijn we naar de kleine havenstad Shengjin gereden waar je door het lange zandstrand dat hier is, toerisme vindt. Het was er vrij rustig, er werden al strandstoelen opgeruimd, einde seizoen. We hebben hier wat gegeten en daarna ten zuiden van de stad een plekje tussen de bomen aan het strand gezocht N 41º47'27" E 19º36'10".