Albanië

 

2011

Sarande

We hadden van een Duitse en een Oostenrijkse camperaar enthousiaste verhalen gehoord over Albanië. Niet ver van de grens met Griekenland ligt Sarande een stad in opkomst qua toerisme en nog iets zuidelijker liggen de opgravingen van Butrint. Ooit een Griekse stad, later overheerst door Rome, Byzantium en korte tijd ook door Venetië. Je kunt dus tegen de klok in een kleine route maken , eerst naar Sarande dan naar Butrint. Het begint al bij de Griekse grens er staan geen borden Albanië maar een Griekse teks die denk ik grens betekent of iets dergelijks. Ik had de route van de Duitser overgeschreven, maar ik vermoedde wel dat er overal de borden Sarande zouden staan en dat was ook zo. De grensposten aan beide kanten zijn spiksplinter nieuw, Albanië controleert alles, toetst het in op de computer, dus dat duurt even. Dan kun je gaan, komt er ineens een man naar buiten en vraagt how are you en begint een gesprek waar we heen gaan etc. Eerst denk je wat krijgen we nou, maar pure vriendelijke belangstelling , je ziet per slot van rekening niet elke dag een Nederlandse camper .

De weg is voor het grootste gedeelte breed en geasfalteerd maar er zitten nog een paar stukken bij wat ongeasfalteerd is. Je rijdt dan 25 30 km maar “men” sjeest er met 50 60 km overheen. Grote witte stofwolken dus en stukken met kuilen. Ook overal de rare betonnen bunkerkoepels. Vreselijk oude kleine Mercedes bussen(15-30 personen)van het openbaar vervoer. Maar rond een uur of 2 waren we bij Sarande. Een stad net als elke grote Griekse stad, maar men bouwt zich suf, ongelooflijk wat er in aanbouw is. Maar ook heel veel moderne cafés, winkels, veel moderne dure auto’s en ook wel buitenlandse auto’s wat we zien. Een drukke stad met nauwelijks parkeer gelegenheid. Heel veel mercedessen van heel oud, oud tot nieuw. Eerst maar even ergens gepind, toen de auto bij de boulevard geparkeerd tegenover de touristinformation, dom toeval en men was nog open ook. Dus even een kaart gekocht en een boekje in het Duits over Butrint. Betalen in euro's is geen enkel probleem.

Gevraagd of we ergens konden staan, nee echte camperplekken waren er niet , ja het strand zuidelijker of bij 2 grote hotels die ze noemde. Eerst waren we nog een stuk de stad uit gereden maar we konden niets vinden, het is hier bergachtig en nauwelijks strand en/of parkeergelegenheid. En wat er is, is afgesloten met een ketting, einde seizoen.Toen maar weer terug de stad in, het Grandhotel, 4 sterren, had de mooiste parkeerplaats. Er zaten mensen bij het zwembad, het was dus nog open. Gevraagd of we daar mochten staan en overnachten dan kwamen we er nu eten. Men spreekt nauwelijks Engels, ja ze begrepen het maar er was alleen maar spaghetti wat we konden krijgen. Nou dan maar spaghetti geen probleem. Het was al half 6, dus we wilden wel iets eten met het idee dat we dan in ieder geval niet weg gestuurd zouden worden. Vreemd er zaten toch best nog wel mensen in het hotel. Later kwamen we er achter dat het hier een uur vroeger is dan in Griekenland , vandaar dat de keuken nog niets had. Denkfoutje dat heb je als je vrij onvoorbereid ergens heen gaat. Maar we hadden een groentesoep met brood en spaghetti bolognese en fruit toe(meloen, appel peer en sinaasappel in stukken gesneden). Inclusief 2 pils en fles water voor ongeveer € 15. Dus daar was niks mis mee. Toen boven in de bar koffie gedronken en ja hoor wifi . We hebben overal in de stad internet zien staan. Nu is dit beeld natuurlijk niet hoe heel Albanië er uit ziet, je ziet ook wel armoedige dingen , vlak voor de stad, een groep zigeuners in zeer erbarmelijke hutjes maar wel tegenover een benzine station. En ja we hebben al 3 keer gezien dat er LPG verkrijgbaar was. We vinden het toch wel een zeer aparte ervaring om dit alles te zien en dan te beseffen dat het land nog geen 20 jaar “open” is en van de dictator Hoxa af is.

Na het eten weer even de boulevard langs gelopen, we kijken onze ogen uit, we wisten wel dat Sarande een moderne stad was maar het is toch een aparte ervaring om het te zien. We staan op de parkeerplaats naast een klein speeltuintje bij het strand en kijken uit op Corfu dat hier vlak voor de kust ligt. Er gaat geloof ik nu 2 x per dag een ferryboot. We hebben ook al een paar keer de oproep vanaf de minaret tot gebed gehoord, Albanië is voor het grootste gedeelte islamitisch. In het restaurant zitten 's avonds ook geen hotelgasten dus men heeft blijkbaar hotel met ontbijt, boften wij ff dat we nog wat konden krijgen. Morgen willen we naar de archeologische plaats Butrint.

Ksamil

Vlak voor Butrint ligt er nog een plaatsje Ksamil, het ligt mooi op een landtong met diverse strandjes en met 3 kleine eilandjes vlak voor de kust. Omdat we toch iets van kleine plaatsjes wilden zien, liepen we het dorp even in. We komen bij een strand waar een man op zijn erf bezig is met hout hakken. Als hij ons ziet gebaart hij meteen van, kom, kom. Het is heel moeilijk converseren omdat veel mensen nauwelijks Engels spreken. Maar met een paar woorden Grieks, Italiaans en Engels kom je een eind. Het kwam hier op neer we konden wel op zijn erf staan toen hij begreep dat we met een camper waren, gratis, hij moest geen geld. Er hadden van de zomer ook Fransen gestaan zei hij, als je dan in het restaurant wat at, was dat voldoende. Toen we vroegen of wij nog bij hem konden eten, nee dat ging nu niet meer, het was gesloten.

Maar de tafel werd schoon gemaakt en de raki kwam te voorschijn. Zitten we ´s morgens vroeg al aan de raki, of we koffie moesten nee dat hadden we net op. We hadden van de andere camperaars al gehoord hoe bijzonder aardig de bevolking is. De mevrouw was met iets bezig dat in de zon werd gedroogd, het was meel en er was melk, tomaten en pepers bij gedaan begrepen we. Nu was het een droge substantie die op een rasp fijn gemaakt werd, geen idee hoe men het eet. Nee het ging niet in de oven ik begreep dat ze het met brood of op brood aten. Blikken vol had ze gemaakt die stonden in het zonnetje te drogen.

We begrepen verder ook dat hij(Petrit) wel voor vis kon zorgen. Prima dat was goed. Komt er een uur later een oud vrouwtje met een plastic zak en konden we een vis uitzoeken. We konden het in euro´s betalen,1 kilo voor € 7, we hadden nog geen idee wat er nu precies met het eten ging gebeuren. Er werd wel gevraagd hoe laat we wilden eten, nou doe maar om een uur of 3 ´s middags. Hij had zelf ook een vis gekocht en het zou op de grill gaan. Moeilijk communiceren, maar hij is zo vriendelijk en vol humor en maar lachen, Marinus deed even mee met het hek timmeren waar hij mee bezig was. We begrepen hij was politieman geweest en 58 en nu gepensioneerd! Dan denk je “arme” mensen maar vergeet het maar. Hij zei dat hij in Sarande 3 huizen had, we moesten mee, vlak bij, naar zijn eigen huis kijken. Het huis was van binnen klaar, zitkamer/keuken 1 slaapkamer en badkamer, zag er allemaal mooi uit. Buiten aan het huis werd nog gebouwd zeker 4 of 5 appartementen, ik begreep voor verhuur aan de toeristen. Hij had 4 mensen aan het werk en die kregen een bekertje raki!!! Ksamil is heel erg in opkomst heeft veel mooiere stranden dan Sarande en men is ook overal aan het bouwen. Hij zit hier vlak vooraan bij een strandje op een gouden stek. Op de diverse strandjes verderop staan denk ik wel 10 tot 12 restaurantjes, het meeste vrij nieuw.

Dat van hem is heel simpel en oud dus hij zit er denk ik het langst .Er staan echter ook heel veel ingestorte bouwwerken die in aanbouw waren. Ik begreep dat er in 2009 een aardbeving geweest was. Dit zijn toch de leuke contacten we hoefden er niet lang over na te denken toen het ons aangeboden werd om een dagje te blijven staan. Om een uur of half 3 kwam hij de vis brengen op een dienblad, nou zelf er maar even wat salade van komkommer met tomaten bijgemaakt en een wijntje en brood, niks mis mee. Achter in de middag kwam er familie(?) later nog een 2de auto en inmiddels zijn ze allemaal vertrokken, de boel is hier afgesloten, we zien het wel hoe het verder gaat. We staan langs de boulevard, iedereen groet of steek zijn hand op, echt ongelooflijk aardig allemaal. Vanavond dan maar even naar het internetcafé dat Ksamil ook heeft, wat een dorp. We zitten inmiddels buiten op terras heerlijke temperatuur. We zagen net een grote verlichte Costa boot voorbij varen. Morgen maar naar Butrint.

 Butrint

´s Morgens op tijd vertrokken naar de archeologische plaats Butrint op slechts een paar kilometer van Ksamil. We hadden in Sarande bij de VVV een Duits boekje gekocht over Butrint zodat we er al een beetje wat van wisten. In ongeveer anderhalf uur loop je het terrein over. De oudste stadsmuren zijn ongelooflijk dik en hoog en zijn van 4 eeuwen v.Chr. De toegangspoorten zijn behoorlijk hoog, in een poort heeft men toen een stuk van een tempel geplaatst om dat dan de poort beter te verdedigen was. De steen heeft een afbeelding van een leeuw die een stierenkop in zijn bek heeft. Dit gedeelte is pas 5 eeuwen n.Chr. er aan toegevoegd.

Verder heeft het nog een oud theater, hier was iemand viool aan het spelen. En nog vele andere gebouwen zoals een basiliek, tempels etc. Overal is met hele simpele middelen gewerkt zoals hekjes, richtingborden, bankjes etc. Duidelijk geen Europese subsidie, zoals overal in Griekenland, maar door Albanië zelf betaald. Boven bij het Venetiaanse kasteel is nog een klein museum, je ziet hier oa marmeren beelden die hier gevonden zijn. Je hebt hier een mooi uitzicht over het gebied. Er is heel veel water rond om de `stad`. Butrint bestond dus al een paar honderd jaar voor onze jaartelling, de stad lag-ligt in een seismografisch hoogactief gebied.

Er is hier een vrij groot meer, het meer van Butrint dat verbonden is met de zee door het Vivari kanaal, een natuurlijke verbinding. Butrint was een geduchte concurrent van de zeehaven van Corfu. Het lager gedeelte van de stad is ooit met modder bedekt en men vluchtte naar het hoger gedeelte. Het is in vele `handen`geweest, Romeins , Byzantijns, rond 1700 was het Venetiaans maar in 1798 maakte Napoleon hier een eind aan. In 1800 valt het in handen van de turk Ali Pasha, die zijn we ook al eens `tegengekomen`bij Parga en Ionanina. Iedereen heeft er dus wel het zijne aan toegevoegd toen ze in hun bezit hadden.

Toen wij weer naar buiten gingen stonden er inmiddels 3 bussen en aan de overkant van het kanaal stond ook een bus. Met een simpel ponton veerbootje word je overgevaren, je rijdt de auto op houten planken. Ik zei het al eerder , deze vakantie hebben we wat met veerboten. De mensen die we over Albanië hadden gesproken hadden het ook allemaal over het speciale veerbootje. We stonden met nog 3 auto´s op de pont, meteen maakte er iemand een praatje van waar kom je vandaan etc. Ze zijn allemaal heel vriendelijk en als iemand wat Engels kan wil hij graag met je praten. Het is dan een klein uurtje rijden naar de grens, het is niet ver qua kilometers maar niet alles is geasfalteerd, dus je rijdt niet hard. 

Albanië uit ging `normaal` alles weer even in de computer ingevoerd en vreselijk vriendelijk maar toen Griekenland weer in, we hebben nog nooit zo iets raars meegemaakt bij de grens. Waar je normaal langs zou rijden om er weer uit te komen was helemaal afgesloten, je moest langs de kant waar men dus ook het land in ging waar dan een bord verboden inrijden staat!!!. Hier stonden 2 auto´s geparkeerd zodat je er niet door kon. Verder op was men druk bezig met Albanezen die Griekenland in wilden, van achter het loket, diversen loketten waar `men ` zat. Er werd gebeld dat de geparkeerde auto weg moest. Toen je er door kon kwam er een vrachtautootje aangereden en reed dus gewoon door. Wij zijn er ook maar achter aan gegaan. Niks geen controle dus, ongelooflijk, nog nooit zoiets meegemaakt bij een grens. We hadden nog buiten wat gegeten toen we daarna in Igoumentisa een flinke bui kregen met onweer en hagel. Onze eerste bui overdag, het weer is duidelijk aan het veranderen.

De terugreis

We zijn naar het kantoor van Minoan gereden en geinformeerd of we om konden boeken, onze overtocht zou de 13e zijn. Volgende week donderdag dus, en dat zou inhouden dat we hier nog 5 dagen in deze omgeving zouden moeten blijven. Dat zagen we niet zo zitten. Het is mooi geweest zo we hebben een mooie reis gehad en kunnen doen wat we wilden en zelfs nog iets meer. Tijd om naar huis te gaan.. Helaas werd het weer Ancona, geen plek op de boot van zondag naar Venetië, onze oorspronkelijke boeking. We hebben nu de boot van zaterdag op zondagnacht naar Ancona met een hut, het is niet anders.

We rijden naar Plataria en gaan daar op de parkeerplek bij het kerkje staan waar je een prachtig uitzicht hebt. Dit is een officiële plek waar je mag staan, de meeste campers staan voorbij het dorp aan het water maar hier sta je met een prachtig uitzicht. Prima overnachtingsplek voor een nacht. Achter de kerk is ook een toilet. De boot heeft vertraging, we zouden om 1 minuut voor 12 vertrekken, maar half 3 zijn wij pas in onze hut. Om dat er nog steeds veel wind is loopt de vertraging nog meer op en komen we pas de volgende dag om 7 uur 's avonds aan in Ancona. We rijden die avond toch nog maar een flink stuk door en overnachten op de CP van Castel Bolognese even voor Imola. Hij is wel een stukje van de snelweg af, maar het is al donker en we kiezen dan maar voor het gemak naar een adres te rijden wat een officiële CP is. Prima rustige plek, misschien ook omdat het zondag is? Maandag rijden we tot Ettlingen even voor Karlsruhe, hier hebben we al vaker gestaan, een CP die meestal vrij vol staat, je kunt er ook stroom krijgen. Het is al 9 uur als we er aankomen en het staat helemaal vol, maar we kunnen op de parkeerplaats ervoor staan. Dinsdag zijn we om 4 uur weer thuis, we hebben ruim 4300 km gereden, en natuurlijk heel veel gevaren!